Als er één terrein is waar de meningen en mythes moeilijk van de wetenschap te scheiden zijn, dan is het wel het terrein van de voedingsleer. Iedereen heeft wel een eigen gedachte over zijn of haar eetgewoonten, gezondheid en gewicht. Er zijn talloze diëten die je kunt volgen. Het ene dieet zegt dat je eiwitten moet eten en vooral geen koolhydraten. Een volgend dieet zegt dat je juist vetten moet eten en geen eiwitten. Weer een ander dieet geeft aan dat je niet teveel vetten moet binnenkrijgen. Het vreemde is dat elk dieet op korte termijn werkt. Hoe kan dat? En wat zijn koolhydraten, eiwitten en vetten eigenlijk? In dit hoofdstuk kijken we naar de werking van je spijsvertering. Wat gaat erin en wat komt eruit. Wat zijn ‘meningen’ zonder bewijs en wat is wetenschappelijk bewezen goed of slecht voor een mens. De gemiddelde mens, wel te verstaan...
De moeilijkheid bij voedingsleer zit ‘m in dat ‘wetenschappelijke’. Elke dokter heeft wel een eigen gedachte hierover. Is dat wetenschap? De levensmiddelen-industrie betaalt soms de onderzoeken van universiteiten en instituten. Zijn die onderzoeken nog voldoende onafhankelijk? Is het überhaupt wel mogelijk om jarenlang een grote groep ‘vergelijkbare’ mensen te volgen die allemaal hetzelfde eetpatroon moeten aanhouden om de juiste conclusies te kunnen trekken? En ieder mens heeft een unieke lichaamsbeweging, DNA code, mond- en darmflora en hormoonhuishouding. Omdat het zo moeilijk is om gedegen onderzoek te doen, is de voedingsleer dan ook één van de grenzen van de wetenschap. Er is veel fictie. Maar gelukkig ook veel feiten.